Գրանցվել ԱՊԱԳԱ ՀԱՅԿԱԿԱՆԻ միջոցով 
English
Արեւմտահայերէն
Հուլիս 31, 2024
Թեմաներ
Մեկնաբանություններ
Հարակից զրույցներ
Սեպտեմբեր 18, 2024
Ողջույն, ես Ամերիկայի Հայ Դատի գրասենյակի տնօրեն Արամ Համբարյանն եմ:
ԱՄՆ նախընտրական փուլում մեր գրասենյակի լոբբիստական աշխատանքի, սահմանված առաջնահերթությունների, ԱՄՆ ղեկավարության առաջ հայկական խնդիրները վառ պահելու մասին կխոսենք Armagora.am-ի ուղիղ եթերում: Ուրբաթ՝ սեպտեմբերի 20-ին, երեկոյան 19:00-ին այստեղ կպատասխանեմ ձեր հարցերին, որոշներին՝ նաև գրավոր: Արի՛ խոսենք: Մեկնաբանություններում հարց տալու համար անհրաժեշտ է գրանցվել Armagora հարթակում: Դեռ չե՞ս գրանցվել: Գրանցվել այստեղ:
Վերջին զրույցները
Ողջույն, ես տեղեկատվական անվտանգության մասնագետ Սամվել Մարտիրոսյանն եմ: Արի՛ խոսենք
Գիտություն, տեխնոլոգիաներ և նորարարություն
Ներգրավի սփյուռքում ընտրված անձին ՏԻՄ ղեկավարի տեղում։
Հայաստանը պետք է իրականությանը բաց աչքերով նայի ու գիտակցի, որ Սփյուռք որպես այդպիսին գոյություն չունի: Այդ օտարազգիները արդեն այլ ինքնություններ ունեն, իրենց գտնվելու երկրների քարոզչամեքենաների արդյունքն են, իսկ «հայկական» մշակույթից մնացել է միայն խորոված ուտելն ու աղավաղված պարերի ծամածուռ կրկնօրինակությունները:
Այդ մարդիկ երբեք լայնածավալ չեն ներգաղթելու: Պատերազմում դարակազմիկ պարտությունն անգամ նրանց չսթափեցրեց: Իրենց բարեկեցությունը, հարմարավետ կյանքը, լիքը գրպաններն ու ամենակարևորը՝ հովանավորչական (patronizing) ոճով, մեծամտորեն հայաստանցու վրա մունաթ գալու հաճույքը չեն փոխարինի պայքարով, աշխատանքով, ռիսկի բաժինը իրենց վրա վերցնելով, ախորժակները չափավորելով, հասարակական ինստիտուտներ ստեղծելով ու պահպանելով, պատերազմելով ու անհրաժեշտության դեպքում կյանքերը զոհաբերելով: Դա իրենք բացեիբաց են ասում:
Պետք է հույսը դնել, ֆինանսավորել, ամեն ինչով օժանդակել միայն հայաստանաբնակներին: Հայոց ազգը իրենք են, իրենք են կիսելու Հայաստանի ճակատագիրը:
Իսկ Սփյուռք կոչեցյալից պետք չէ անգամ տարին մեկ իրենց գրպանի լումաները՝ շպրտած Հայաստանի դեմքին, չընդունել, որ անգամ իրենց սիրելի զբաղմունքից՝ «մենք ենք ձեզ պահԸմ» լսելու գարշանքից մեզ ազատենք:
Հ.Գ. Երկրի զարգացմանը ներգրավված լինել ցանկացողները արդեն վաղու՜ց Հայաստանում են:
Մենթորություն, ակտիվ մենթորություն, փորձի ու գիտելիքի, կապերի փոխանցում, էստեղ Սփյուռքը կարա իրեն ձուկը ջրում զգա։
Հատկապես էս թվային հաղորդակցության դարում։
Ուժեղացած կապերի արդյունքում Հայաստան այցելությունները կդառնան մյուս կողմերի հետ մտերմանալու ու ցանցը հյուսելու միջոցներից հաջորդը։
Սփյուռքին արդյունավետ կերպով ներգրավելու տեխնիկական կողմին անդրադառնալուց առաջ պետք է նախ հասկանալ՝ արդյոք այս պարագայում կա որևէ խնդիր կամ հիմնարար սահմանափակում, որը, անկախ կիրառված գործիքակազմից կամ տեխնիկական լուծումից, սահմանափակում է կառուցողական հարաբերությունների զարգացումը և Հայաստան-սփյուռք պոտենցիալի լիարժեք իրացումը։ Կարծում եմ՝ այդ հիմնարար սահմանափակումը փոխվստահությունն է։ Միայն սա ըմբռնելու և հաղթահարելու դեպքում հնարավոր կլինի խոսել Սփյուռքի ներգրավման արդյունավետ մեխանիզմների մասին։