Ուրբաթ, դեկտեմբերի 20-ին, Երևանի ժամանակով ժամը 19:00-ին Armagora.am-ի ուղիղ եթերում կպատասխանեմ ձեր հարցերին՝ անդրադառնալով մեր հասարակության մեջ հոգեբանական խնդիրներին, սթրեսի հաղթահարմանը, հոգեբանական աջակցության կարևորությանը:
Հարց տալու համար գրանցում չի պահանջվում, պետք է միայն նշել անուն և էլ.հասցե:
Տո՛ւր քո հարցը
Արի՛ խոսենք:
1.Եթե ինչ-որ սովորույթ,որը քեզ հաճելի է դու դադարում ես անել և հետաքրքրությունդ կորչում է ,արդյոք սթրեսի արդյունք է դա?
2.Ինչպես նվազեցնել սթրեսը երիտասարդ տարիքում ,երբ կարծես ամեն ինչ քեզ հոգնեցնում է?
3.Յուրաքնչյուր տարիքում կարող է առաջ գալ դեպրեսիա?
4.Կան հոբբիներ,որոնք օգնում են սթրեսից ազատվել?
1. Ներկայումս ի՞նչ վիճակում է հոգեբանական ծառայությունների ոլորտը Հայաստանում։ Գիտակցո՞ւմ է հասարակությունը հոգեկան առողջության խնամքի կարևորությունը։
2. Ինչպե՞ս են տարբեր սերունդների ներկայացուցիչներ վերաբերում հոգեբանի օգնություն ստանալու հարցին Հայաստանում։
3. Ի՞նչ մարտահրավերներ եք նկատում Հայաստանում հոգեբանական ծառայությունների մատուցման ոլորտում:
1. Կոլեկտիվ իմաստով ինչպիսի՞ ընդհանրական հոգեբանական նկարագիր ունի հայաստանյան հասարակությունը։
2. Կա՞ն արքետիպեր, հիշողություններ, որոնք, բոլոր հայերը կրում են ենթագիտակցորեն։ Ինչպե՞ս են այդ հիշողությունները և անցյալն ազդում այսօրվա հայի վրա։
3. Ինչպիսի՞ 5 բնորոշիչներ կօգտագործեք հայաստանյան հասարակությանը նկարագրելու համար։ Որպես օրինակ՝ հանդուրժո՞ղ ենք, թե՞ եսակենտրոն, բա՞ց ենք, թե՞ ինքնամփոփ:
Ինչպիսի՞ դժվարություններ և առանձնահատկություններ ունի Արցախից բռնի տեղահանված հայրենակիցների հետ հոգեբանական աշխատանքը։ Հոգեբանական տեսանկյունից ինչպիսի՞ կարիքներ ունեն նրանք։
Հաշվի առնելով Հայաստանն ու հայ ժողովուրդը շարունակական ճգնաժամն ու մարտահրավերները, ինչպե՞ս է հնարավոր բարձրացնել հասարակության սթրեսակայունությունն ու դիմադրողականությունը։
Ինչպե՞ս են պատերազմները և նրանց հետևանքները ազդում անձի և ողջ հասարակության հոգեբանական վիճակի վրա։
Եվ ևս երկու հարց՝
ինչպե՞ս են այսօր Հայաստանում օգնություն ստանում հետտրավմատիկ սթրեսային խանգարում ունեցող մարդիկ, հատկապես պատերազմ վերապրածները, զինվորները։
Ինչպե՞ս կարող է անհատը կառավարել անորոշությունը, վախերը և տագնապները, եթե դրանք ունեն ամենօրյա բնույթ ու բնորոշ են նաև ողջ հասարակությանը։
Արդեն տարիներ շարունակ Հայաստանը երջանկության համաշխարհային զեկույցում գրավում է միջին կամ ետնապահ դիրքեր։ Ինչո՞ւ մեր հասարակությունը երջանիկ չէ և ո՞րն է հասարակության ու անհատի երջանկության բանաձևը։
Ինչպիսի՞ հիմքերի վրա է դրված երեխաների կոգնիտիվ և հուզական զարգացումը հայաստանյան կրթական համակարգում: Ինչպե՞ս կարող ենք բարելավել հայ երեխաների կոգնիտիվ և հուզական զարգացման հնարավորությունները: Ո՞րն է ծնողի դերը։
Հայաստանում նկատե՞լ եք հոգեպես անկայուն մարդկանց, հատուկ հոգեբանական հնարքներով, թիրախավորված քրիստոնեական աղանդների, բնապաշտական, հեքիաթապաշտական խմբակների մեջ ներքաշման դեպքեր։