Ռազմական Արդյունաբերության վերականգնման մասին…

Հասկանալի է որ թեման շատ բարդ և ժամանակատար և աշխատատար է, սակայն մենք արդեն իբր պետություն ենք արդեն 30 տարի, սակայն դեռ բարուրում ենք, դեռ կազմակերպված և հարահոսի տակ ոչինչ չունենք, ոչ մեծ ոչ փոքր չափերի….

Ցավալին այն է , որ ունեցած հիմնական հզոր գործարանները լեվոնի ու եղբոր կոտրված ձեռքով ու ուղեղով թալանվեցին, իսկ քոչի շնորհիվ մնացածն էլ հանձնվեց ռուսներին, ոչնչացնելով վերջին մնացորդները և այսօր ոչ մեկը վերականգնման ոչ մի շանս չունեն:Ցավոք այս 30 տարվա մեր ղեկավարներից ոչ մեկը տեխնիկական ոչ կրթություն ուներ, ոչ էլ տրամադրված էր որևէ նորություն մտցներ այդ բնագավառում, արդյունքում մոռացվեցին բոլոր այն միավորումները որոնք սովետի պարծանքն էին:

Հիմա հարցը հետևյալում է, այսօր մասնավոր փոքր կազմակերպություններ քայլեր են կատարում ինչ որ կերպ լցնել այդ վակումը և դուրս բերել երկիրը այս խորը թմբիրից, սակայն ես չեմ տեսնում պետության կողմից ակտիվ քայլերի, որի շնորհիվ հնարավոր կլինի օգնել և պայմաններ ստեղծել արագացնելու այդ գործնթացը: Ինչու մինչև հիմա պետականացված չեն այդ հրաշք ձեռնարկությունները, չէ որ դրանք լիարժեք անգործության են մատնված և թալանված, հզոր անուններ–հրազդանմեքենա, սիրիուս, հրազդան, էլեկտրոն և այլն, քանակը և անվանումները բազմաթիվ են, այդ հաստատություններում կար պատրաստի ստրուկտուրա, կար համակարգված կառավարելու պատրաստի համակարգ և շատ ավելի հեշտ կլինի դրանք վերականգնելը քան նորը ստեղծելը…Ինչքան պետք է այսպես մեռելի դերում հանդես գա կառավարությունը, ինչու չեն աշխատում նախկին ղեկավարների հետ, նախկին այդ կազմակերպությունների աշխատակիցների հետ, չէ որ այդ մարդկանց մի մասը դեռ կենդանի են հաճույքով կհամաձայնվեն և համագործակցել և սովորեցնել և ուղղություն տալ երիտասարդ անփորձ սերնդին…Հարցերը ֆանտաստիկ շատ են սակայն այսօր պատասխաներ չեմ գտնում,,,,Ինչու մինչև այսօր արտասահմանյան որևէ նորագույն տեխնոլոգիա չեն ներմուծել և համատեղ արտադրություն սկսել ռազմակաան բնագավառում: Բազմաթիվ հայ հայրենասերներ որոնք այսօր ապրում են արտասահմանում ցանկանում են իրենց երկրի համար ստեղծել նորություններով հարուստ համակարգեր և ամիսներով սպասում են թե երբ կբարեհաճեն չինովնիկները մի քանի մետր տարածք հատկացնեն որ գործեն, չէ որ այդ հին արտադրությունները անտերության մատնված են կարելի է վերցնել նախկին վայ տիրոջից որ միայն թալանի է ենթարկել և հանձնել այդ մակերեսների ցանկացողներին: Ինչու չեն խորանում հարցերի մեջ, էլի ամբիցաներն են խանգառում, էլի քաշքշուկներ???Մոռանում եք որ ամեն օր երկիրը կրակի հետ է խաղում և օրահասական վիճակում ենք, գիշերն անգամ քուններտ չպետք է տանի և աշխատել է պետք, ինչպես էին սովետի ժամանակ աշխատում առավոտյան 9- երեկոյան 12, և ոչ ոք չէր տրտնջում երբեք…Ոզում եք աթոռ զբաղեցնեք, ուրեմն իմացեք այն շատ դառն է ու տանջալի, միայն թալանի մար չէ ու վաելքի…Երկիր ենք կորցնում….