Այս և այլ հարթակները, որը ստեղծել են մեկնաբանությունների և քննարկումների համար շատ մեծ գործ են արել, բայց երբ պետք է հասկանանք, որ սենց ոչ մի տնտեսական և քաղաքական հարց չենք լուծի։ Եթե իհարկե մտածում ենք Հայաստանի հզորացման և զարգացման համար, կխնդրեի կազմակերպիչներին և հովանավորներին հանդիպումների կազմակերպել(ոչ մեկ անգամ և ոչ տարին մեկ)։ Հանդիպումների ժամանակ էլ ոչ թէ ամեն մեկը իրեն ասի ու վերջ մոռացվի գնա այլ քվեարկվի և իրագործվի(տնտեսական,քաղաքական լուծումներ)։
Դավիթ Ավետիսյան
Սեպտեմբեր 27, 2024
Քաղաքականություն
Ակամայից հիշեցի երգի հետևյալ տողերը՝
«Դաժան էր դաժան, Խրիմյան Հայրիկ,
Հայը մնացել էր առանց հայրենիք։
Փռվել էր հոտը, կորել էր հովիվը,
Թուրքին էր մնացել հայոց արոտը։»
Համաձայն եմ Ձեզ հետ ։Սակայն հույսը չի կարելի դնել միայն կազմակերպիչների վրա։Գործին նվիրված մարդու տեսակը պիտի առաջանա,ով չունի նյութական ակնկալիք, անում է հանուն իր երեխաների , սիրելիների փրկության ։Այդ ժամանակ եվ կազմակերպիչները եվ հովանավորները կդրսեվորեն իրենց։Թե չէ էս անտարբերության, համակերպվելու պայմաններում այլ բան ակնկալել անիմաստ է
Ես համաձայն եմ լիովին բոլորս պետք է անենք։ Ուղղակի կազմակերպիչները ունեն այն հնարավորությունը որը կարող է ինչ-որ չափով հավաքի մարդկանց մի տեղ ։ ԵՒ մեկ երկու անգամից հետո ես վստահ եմ , որ ավելի շատ խելացի , հայրենասեր բանիմաց մարդիկ կընդգրկվեն։ Տարբեր գաղափարներ կհնչեն և տարբեր լուծումներ կառաջարկվեն։ Իսկ այդ ամենից հետո հնարավոր է ներկայացնել թէ կառավարությանը այդ մեխանիզմները(որը վստահ եմ չեն էլ նայի) և թէ բոլոր այն մարդկանց ովքեր կցանկանան Հայաստանը տեսնել հզոր
Իսկ ինչը մնում է իմ անելուն Ես անձամբ պատրաստ եմ թէ ներգրավվել և թե ներկայացնել իմ առաջարկները և լուծումները։ Կազմակերպել եվ լինել այն մարդկանց կողքը, որոնք իրականում ցանկանում են Հայաստանին լավ ներկա և ապագա։ Ներկա – նախկին իմ համար որպես այդպես խոսույթ չկա , թէ ներկայիս իշխանության մեջ և թէ նախկին իշխանության մեջ խելացի և բանիմաց լիքը մարդ կա ուղղակի ինչ ինչ պատճառներով լսում և անում են իրենց անգրագետ-անհայրենիք ղեկավարներին։